اسکار هیپرتروفیک: این نوع اسکار زمانی ایجاد میشود که پوست به صورت بیش از حد کلاژن تولید کند، اما برخلاف اسکار کلوئید، به محدوده زخم اصلی محدود میماند. این اسکارها معمولاً برجسته و قرمز رنگ هستند و ممکن است با گذر زمان کاهش یابند.
اسکار کلوئید: اسکارهای کلوئیدی به دلیل رشد غیرطبیعی بافت زخم به وجود میآیند و معمولاً از مرزهای زخم اصلی فراتر میروند. این نوع اسکار ممکن است دردناک یا خارشدار باشد و به درمانهای تخصصی مانند تزریق استروئید یا لیزر نیاز دارد.
اسکار آتروفیک: این نوع اسکار به دلیل از دست رفتن بافت پوست ایجاد میشود و معمولاً به صورت فرورفتگی در پوست دیده میشود. اسکارهای آکنه و آبله مرغان نمونههایی از اسکار آتروفیک هستند. درمانهایی مانند میکرونیدلینگ یا فیلرها میتوانند به بهبود ظاهر این اسکارها کمک کنند.
اسکار انقباضی (Contracture Scar): این اسکارها پس از سوختگیهای شدید به وجود میآیند و باعث کشیدگی پوست میشوند. اسکارهای انقباضی میتوانند حرکت را محدود کنند و در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی اصلاحی داشته باشند.
اسکار خطی: این اسکارها معمولاً بعد از بریدگیها یا جراحیها به وجود میآیند و به صورت یک خط باریک روی پوست دیده میشوند. با گذر زمان، این نوع اسکارها ممکن است محو شوند، اما در برخی موارد، درمانهایی مانند لیزر یا کرمهای خاص میتوانند به بهبود ظاهر آن کمک کنند.
اسکار هایپرپیگمانته: این نوع اسکارها به دلیل افزایش تولید ملانین در محل زخم ایجاد میشوند و باعث تیرگی پوست میشوند. این اسکارها به خصوص در افرادی با پوست تیرهتر شایع هستند و ممکن است با درمانهای روشنکننده یا لیزر بهبود یابند.
اسکار نرمال: این اسکارها به طور طبیعی بعد از بهبود زخمها ایجاد میشوند و معمولاً مسطح و به رنگ پوست هستند. با گذر زمان، این نوع اسکارها معمولاً کمتر دیده میشوند و نیاز به درمان خاصی ندارند.